احادیثی در مورد اهمیت حفظ قران
احادیثی پیرامون اهمیت حفظ قرآن کریم
به طور کلی قرآن کریم در نگاه پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت آن حضرت از جایگاهی رفیع برخوردار است و بالتبع مسائل مربوط به آن، از جمله -تلاوت و قرائت، تدبر و عمل به فرامین آن و آموختن و آموزاندن آن- و نیز حفظ قرآن و در سینه داشتن آن، مورد سفارش ایشان قرار گرفته است.برای پی بردن به اهمیت حفظ قران به احادیث رسیده از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار (علیهم السلام) مراجعه می کنیم.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم
«حَمَلَةُ القُرْآنِ هُمُ المَحْفُوفونَ بِرَحمَةِ اللهِ، المُلَبِّسونَ نُورَ اللهِ، المُعَلِّمونَ کَلامَ اللهِ مَنْ عاداهُم فَقَدْ عادَی اللهَ و مَنْ والاهُم فَقَدْ والَی اللهَ»
حافظان قرآن مشمول رحمت خدا، در برکنندگان نور خدا و آموزگاران کلام خدایند. کسی که با آنان دوستی نماید باخدادوستی نموده است. (مستدرک الوسائل /ج۴/ص ۲۵۴)
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم
«حَمَلَهُ القرآنُ عُرَفا اَهلِ الجَنَّه وَ المِجاهِدونَ فی اللهِ قُوادُ اَهلِ الجَنَّه وَ الُرسُلُ سادَه اَهلِ الجَنَّه»
حاملان قرآن(حافظان قرآن) عارفان اهل بهشت و تلاش کنندگان در راه خدا پیشوایان اهل بهشت و پیامبران، سادات و سروران اهل بهشت هستند. (النوادر للراوندی ص۱۹)
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله)
«إنَّ اَکْرَمَ العِبادِ إلَی اللهِ بَعْدَ الاَنبیاءِ العُلَماءُ ثُمّ حَمَلَةُ القُرآن. یخْرُجونَ مِن الدُّنیا کَما یخْرُجُ الاَنبیاء وَ یحْشُرونَ مِنْ قُبُورِهِم مَعَ الاَنبیاءِ و یمُرُّونَ عَلی الصِّراط مَعَ الاَنبیاءِ و یأخُذونَ ثوابَ الاَنبیاء. فَطوبی لِطالب العِلْمِ و حامِلِ القرآنِ ممّا لَهُم عِندَ اللهِ مِن الکرامَةِ وَ الشَّرَفِ.»
گرامی ترین بندگان بعد از انبیاء ، علما و سپس حافظان قرآن هستند. مانند انبیاء از دنیا میروند، همراه انبیاء از قبرهایشان خارج میشوند، به همراه انبیاء از صراط میگذرند و ثواب انبیاء را میبرند. پس خوشا به حال پوینده راه علم و حافظ قرآن، به سبب کرامت و شرافتی که نزد خدا دارند. (بحارالانوار /ج ۸۹/ ص ۱۸ـ ۱۹)
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله)
«مَنْ اَعْطاهُ اللهُ حِفْظَ کِتابِهِ فَظَنَّ اَنَّ أحَداً اُعْطِی أفْضَلَ مِمَّا اُعْطِی فَقَدْ غَمَطَ أفْضَلَ النِّعمَةِ.»
هر کس که خداوند حفظ کتابش را به او ببخشد و گمان برد به کسی چیزی بهتر از او داده شده، بافضیلت ترین نعمت را کوچک شمرده است. (کنزالعمال / ج۱/ حدیث ۲۳۱۷).
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله)
«أغْنَی النَّاسِ حَمَلَةُ القُرآنِ؛ مَنْ جَعَلَهُ اللهُ تَعالی فی جوْفِهِ.»
بی نیازترین مردم حافظان قرآن هستند؛ همان کسانی که خداوند متعال قرآن را در وجودشان جای داده است. (کنزالعمال/ج۱/حدیث ۲۲۶۱).
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله)
«إذا ماتَ حامِلُ القُرآنِ أوحَی اللهُ إلَی الأرضِ أَن لا تَأکُلی لَحْمَهُ. قالَتْ: إلهی کَیفَ آکُلُ لَحْمَهُ و کَلامُکَ فی جَوْفِه.»
هنگامی که حافظ قرآن از دنیا می رود خدای تبارک و تعالی به زمین وحی می کند که «گوشت بدن او را نخور.» زمین می گوید: «پروردگارا، چگونه گوشت او را بخورم در حالی که کلام تو (قرآن) در قلب اوست». (کنزالعمال/ج۱/حدیث ۲۴۸۸)
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله)
«لِحاملِ القُرآنِ إذا عَمِلَ بِهِ فَأحَلَّ حَلالَهُ و حَرَّمَ حَرامَهُ شَفْعٌ فی عَشْرَةِ أهْلِ بَیتِهِ یوْمَ الْقِیامَةِ کُلُّهُم قَدْ وَجَبَتْ لَهٌ النّارُ.»
حافظ عامل به قرآن که حلال آن را حلال و حرام آن را حرام می شمارد فردای قیامت در مورد ۱۰ نفر از بستگانش ـ که همگی آنها اهل آتشند ـ حق شفاعت دارد. «کنز العمال / ج ۱/ حدیث ۲۳۲۷»
قال علی (علیه السلام)
« اِقرَؤُوا القرآنَ و اسْتَظْهِرُوهُ فإنّ اللّهَ تَعالى لا یعَذِّبُ قلباً وَعَى القرآنَ. »
قـرآن را تـلاوت کـنـیـد و آن را به خاطر سپارید، زیرا خداوند متعال دلى را که قرآن را در خود دارد عذاب نمى کند. (بحار الانوار، ج ۸۹،* ص۱۹)
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله)
« إنّ الّذى لیسَ فى جَوْفِهِ شیىءٌ مِنَ القرآنِ کَالبیتِ الخرابِ. »
کسى که در درونش چیزى از قرآن نیست، دلش مانند خانه ویران است. (کنز العمال، ج ۱، ص ۵۵۳)
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله)
« مَنْ قَرَأ القرآنَ عن حفظِهِ ثمّ ظَنَّ أنّ اللّهَ تَعالى لا یغْفِرُهُ فَهو مِمّنِ اسْتَهْزَأ بآیاتِ اللّهِ. »
کـسـى کـه قرآن را از حفظ بخواند و گمان کند خداى تعالى او را نمی آمرزد، در شمار کسانى است که آیات الهى را به تمسخر گرفته اند. (مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۲۹۴)
قال الامام الصادق (علیه السلام)
«اَلْحافِظُ للْقرْآنِ الْعامِلُ بِه مَعَ السَّفَرةِ الْکِرامِ الْبَرَرَةِ.»
حافظ قرآن که بدان عمل کند، در آخرت رفیق و همراه فرشتگان و سفیران الهی خواهد بود. (اصول کافی، ج ۴، ص ۴۰۴)
قال الامام الصادق (علیه السلام)
« اِنَّ الذی یُعالِجُ القرآن وَ یَحفَظُه بِمَشّقةٍ مِنه وَ قَلة حفظٍ لَه اَجران»
هر کس که در فراگیری قرآن کوشش کند و به خاطر کمی حافظه آن را به سختی حفظ کند، برای او دو پاداش است (پاداش حفظ و پاداش تحمل سختی) (الکافی، ج ۴، ص ۴۰۹)
قال الامام الصادق (علیه السلام)
«علیکم بتلاوة القرآن فان درجات الجنة علی عدد آیات القرآن فاذا کان یوم القیامة قیل لقاری القرآن اقرأ و ارقأ»
بر شما است تلاوت قرآن؛ به درستی که درجات بهشت به تعداد آیات قرآن است، پس زمانی که روز قیامت شود به قاری قرآن گفته می شود، قرآن بخوان و بالا برو. (وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۸۴۲)
